De lucht kleurde vanochtend oranje en inmiddels zijn Queenstown en grote delen van het Zuidereiland in rook gehuld. Het ruikt hier naar verbrand hout. 01-01-2020 doet in Nieuw-Zeeland apocalyptisch aan. De oorzaak? Australische bosbranden.
De schaal van een natuurramp vind ik vaak maar lastig voor te stellen. Beelden op televisie geven natuurlijk een indruk, maar bewoners die in tranen uitbarsten en vertellen hoe hun huis in vlammen is opgegaan, voelen ook als een ver-van-mijn-bed-show. Alsof je naar een film zit te kijken.
De ernst van een ramp dringt vaak pas door als je er met je neus bovenop staat. Of als je met de zichtbare gevolgen geconfronteerd wordt.
De Remarkables (in Queenstown) zijn op nieuwjaarsdag gehuld in rook.Nou zijn de Australische bosbranden al weken in het nieuws. Kranten koppen over ‘catastrofale’ vuurzeeën waar complete dorpen in verdwijnen. De BBC kwam deze week met een kaartje waarop alle Australische bosbranden met een rood puntje werden aangegeven: de hele landkaart leek wel rood.
Aanhoudende wind en extreme temperaturen zorgen ervoor dat het vuur zich voortdurend blijft verspreiden. Honderden huizen zijn in vlammen opgegaan en in de zwaar getroffen Australische staat New South Wales is al meer dan vier miljoen hectare bos afgebrand.
Een paar duizend Australische en Nieuw-Zeelandse brandweerlieden zijn in de weer om de brandhaarden in bedwang te houden, maar er is weinig in te brengen tegen vlammen die soms wel zeventig meter hoog zijn.
Dat drong allemaal niet echt tot mij door, totdat wij vanochtend, op nieuwjaarsdag, wakker werden van een maffe oranje gloed die door de luxaflex scheen. Alsof de wereld in brand stond en het einde nabij was.
Vanuit Kelvin Heights (Queenstown) waren de oranje luchten op nieuwjaarsdag ’s ochtends goed te zien. (En, ja, dat ben ik, in die grijze Toyota).Die oranje gloed, na zonsopgang gauw gevolgd door dikke rookwolken, is over komen waaien vanuit Australië. Op satellietbeelden is goed te zien hoe de rook boven de Tasmanzee en het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland hangt.
En als wij zelfs met die enorme afstand tussen de brandhaarden en Queenstown (zo’n tweeduizend kilometer, vergelijkbaar met de afstand tussen Nederland en Zuid-Spanje) al zo’n last hebben van de rook…
… Dan vergt het weinig voorstellingsvermogen om te bedenken hoe het er in Australië aan toe gaat.
Al die beelden van knaloranje luchten, afgebrande dorpen en mensen die vanwege de vuurzee naar het strand moesten vluchten: ineens voelen ze niet meer als een film, maar als bittere ernst.
